De foto hierboven dateert van ongeveer mijn 6 of 7 jaar met mijn beste vriend. We woonden in dezelfde straat en hebben eigenlijk sinds dat we elkaar voor het eerst ontmoetten met onze fietsjes op straat, altijd contact gehouden. Nu bijna 40 jaar later kan ik zeggen dat hij, op zijn manier en ik op mijn manier nog altijd mijn beste vriend is.

Dynamisch

Dat is niet altijd zo vanzelfsprekend of evident geweest. In de begin jaren wel, wij speelden samen met de lego, keken samen films, bouwden kampen in het bos, skateboarden dag in dag uit, … Ik denk dat de eerste 10 jaren, op her en der een jaloezie moment en af en toe is een vuist in elkaars gezicht na, is het bijna altijd zonder noemenswaardige ruzies verlopen is.
Maar andere opvoedingen deden onze wegen zachtjes scheiden, nieuwe scholen, nieuwe omgevingen, nieuwe mensen leren kennen, … af en toe loste de grip op elkaar. Soms voor een week, dan een maand en soms een paar jaar. Maar het bleef een cyclische beweging: afstand nemen en dan weer toenadering zoeken. We deelden dezelfde vrienden groepen en hadden ook onze eigen vrienden, we experimenteerden met stijlen, looks en imago maar als de paden weer even kruisten voor korte of lange tijd: dan konden we daar los door zien. We waren nog altijd die twee kleine kerels die één glas limonade met twee rietjes kregen en dat in één teug probeerden leeg te drinken. Al stikten we er bijna in maar we zouden geen druppel over laten aan elkaar! We kenden elkaar door en door, nog steeds. Dan doen al die attributen, kleren, brommers, auto’s en vriendinnen er niet toe. ’t Gaat gewoon over uwe maat bij u hebben, die lacht met uw onnozelheden, je wijst op de leugens die jezelf voorhoudt en er gewoon is voor je….
Zo tussen onze 16 en 26 jaar was het een periodieke vriendschap, dan weer wel dan weer niet, afhankelijk van de entourage. Vanaf ons 26e dan groeiden we weer dichter naar elkaar toe en gingen vaak samen op stap en op pad. Even wat tumult over ex lieven en de regels daaromtrent bracht wat spanning maar zelfs dat kon de vriendschap niet ondermijnen, ’t Had wat tijd nodig maar de vriendschap stond altijd hoger op de ladder.
Ondertussen zijn we peter van elkaars kinderen, is hij gescheiden van mijn ex-lief en in een nieuw samengesteld gezin situatie terecht gekomen, was hij de enige aanwezige én getuige op mijn trouw. De contacten blijven, net zoals bij iedereen, de ene keer wat sporadischer, de andere keer wat intenser. We leiden allemaal onze eigen levens maar zoeken elkaar toch op en als dat ene telefoontje komt voor hulp staan we er! Een band die zo intens en lang meegaat, daar kan je niet omheen. Ook al staan we volledig verschillend in het leven, de essentie van onze vriendschap is dat wel elkaar door en door kennen en dat al de rest er dan eigenlijk niet toe doet. Vriendschap overstijgt verschillen, stormen en de tand des tijd.
Na 40 jaar durf ik zeggen dat deze vriendschap onvoorwaardelijk is, omdat er wederzijds respect en begrip is. De franjes zijn dan niet meer belangrijk.

Maatstaf

In een leven verzamel je wat mensen om je heen. Ze komen én gaan, hoe hard je jezelf daar ook aan wil vasthouden. Ik merk dat aan mijn dochter dat ze zich héél hard vastklampt aan de vrienden die ze nu heeft. De beslissing voor activiteiten, schoolkeuze, … worden allemaal bepaald door wat de vriendinnen willen doen. Logisch, maar vasthouden is ook niet openstaan voor nieuwe zaken. En vriendschappen die moeten blijven bestaan overleven de tand des tijds wel, zonder er aan vast te klampen. Op voorwaarde dat er wederzijds respect en balans is. Als ik de laatste tijd rond mij kijk, dan zie ik dat ik méér en méér alleen kom te staan, dat is een wederzijds organisch gebeuren en ik laat me daar in leiden door vier ethische vuistregels.

Respect

gaat de vriendschap over wie ik ben en waar ik voor sta. Is er respect en begrip voor mening en visie. Wordt mijn mening gerespecteerd en laat men mij in mijn waarde. Ik sta open voor discussie en heb niet liever dan mensen die me nieuwe inzichten kunnen geven, maar dat mag niet ten koste van respect gaan. Een open geest hebben helpt ook wel. Als ik geen respect voel dan haak ik af.
Heel snel, want gebrek aan respect voel je direct.

Balans

Ik zal de laatste zijn om te gaan wikken en wegen in mijn relaties om te zien of er evenveel gegeven als er genomen wordt. Dat is niet relevant voor mij, zeker niet omdat je appelen met peren aan het vergelijken bent. Wat iemand bijdraagt aan een vriendschap kan zéér verschillend zijn. Waar ik wel zwaar aan til is als er tijdens een vriendschap een effort gevraagd wordt en je dan op een muur van onbegrip of onwil stuit. In een vriendschap is er niets (binnen het redelijke) te veel effort. Soms kom je in moeilijke momenten terecht en dan moet je kunnen rekenen op iemand. Als ik merk dat ik niet kan rekenen op iemand wanneer het echt nodig is of wanneer ik merk dat de vriendschap gebaseerd is op enkel mijn bijdrage, dan haak ik af.
Geleidelijk, want dat is een proces dat niet met één voorval te beoordelen valt.

Gelijkheid

Ik beschouw elk van mijn vrienden evenwaardig als mezelf. Alle franjes of tekortkomingen doen er niet toe. Het gaat om de persoon niet om de aangenomen houding. Als ik voel dat mensen zich boven mij stellen in de vriendschap gaat de deur dicht. Dat sluit nauw aan bij de “Respect” vuistregel maar de bron ligt elders. Ik hou ervan om me te omringen met mensen van allerlei slag. Intellectueel, arbeider, rijk, minder bedeeld, ander geloof, … Het maakt mij allemaal niet uit, zolang ze zich niet proberen boven mij of ten koste van mij te positioneren. Behandel mij zoals je zelf behandeld wil worden. (Gouden Regel) of ik ben weg.
Traag, want zulke zaken komen pas na verloop an tijd naar boven.

Tijd & Ruimte

Een vriendschap moet het situationele en een bepaald kader kunnen overschrijden. Als je enkel maar vrienden kan zijn in een bepaalde setting en omstandigheden, dan is er iets artificieel aan de relatie. Enkel de tijd kan bewijzen dat je vriendschap situaties kan overstijgen. Mensen veranderen, omstandigheden veranderen. Als de relatie de dynamiek van de tijd kan overstijgen is er volgens mij pas sprake van een echte vriendschap. Tijd wijst ook op de frequentie, vriendschappen die goed zijn hoeven niet om de haverklap herbevestigd worden, die kunnen met een sporadische maar welgemeende samenkomst genoeg aansterken om weer een periode te overbruggen.
Ook Traag, want zulke zaken komen pas na verloop an tijd naar boven.

Nobody is perfect

Zelf ben ik geen perfecte mens en zal mijn fouten op bovenstaande zeker gemaakt hebben of nog maken. De ene vriendschap komt, de andere gaat, mede door fouten, andere visies of slechte timing. Een enkeling blijft.
Ik ben ook iemand die zéér extravert communiceert als ik in één van mijn waarden geraakt wordt. Zeker als het om vriendschap gaat, dat doet pijn als je jezelf daar in misrekent of misbegrepen voelt. Anderzijds, geloof ik dat er ook in vriendschappen conflicten kunnen en moeten zijn. Daar kan je samen uit leren en in groeien. Want een vriendschap is ook een relatie met ups en downs. Daar moet je aan werken. En voor mensen die ik de moeite vind of nauw aan het hart liggen zal ik altijd werken of toegeven dat ik fout was.
Ik verwacht hetzelfde van mijn vrienden.