Ik hou wel van een streepje routine. Meer zelfs mijn dagelijks leven is doorweekt van routine. Toegegeven, dat is ooit anders geweest. Vanaf mijn twaalf jaar tot ongeveer de dag dat ik zelfstandig ben geworden, was ik een fervente tegenstander van “de herhaaldelijkheid des leven“.
Routine ziek
De routine van opstaan, naar school gaan, de bus pakken, boterhammetjes smeren, werken, files, hobby’s, dezelfde routines bij feestdagen en familiefeesten, … En ga zo maar door, alles had zijn uur, zijn dag of zijn plek op de kalender. Klokvaste planning van je leven. Geen verrassingen. Ik werd daar triestig van. Alles wat de sleur doorbrak was een heerlijke kleurbreker:
een sneeuwbui en niet op het werk geraken, wat een avontuur!
Platte band, idem.
Een nieuw lief, feest!
De schoolbus die in panne stond.. anarchie, het systeem kapot!
Voor een paar uur maar helaas.
De volgende dag verviel je weer in het zelfde systeem. En systemen, zoals u weet, dat is mijn ding niet. Ik denk ook dat die uitzichtloosheid van een oneindige aaneenschakeling van voorspelbare herhaaldelijkheid mij ook zo een grondige hekel hebben aangekweekt voor systemen.
Maar klagen en er niets aan doen dat is niet aan mij besteed!
Vrijheid
Op een mooie dag heb ik mijn werknemersbroek aan de kapstok gehangen en gekozen voor het freelance/zelfstandige bestaan. Grappig, in het begin hou je nog krampachtig vast aan de gewoontes uit je vorige leven. Ik zat vaak voor mijn PC te wachten op werk. Want achter de PC zitten was wat je daarvoor ook deed, je mail wat checken en “nuttig zijn” faken voor jezelf. Dat heeft toch zowat een jaar geduurd voor dat ik mezelf durfde amuseren tijdens de “zogenaamde kantooruren”. Dan ging ik sporten, afspreken met nieuwe vrienden, kennissen of gewoon wat beeldjes schieten voor de fun of gewoon wat rondzwerven. Want uiteindelijk leer je als zelfstandige dat: “er gewerkt moet worden wanneer er gewerkt moet worden” en dat “er ontspannen moet worden als er daar tijd voor is.”
“En slapen moet je doen als je dood bent” (nog zo een domme slagzin).
Ik denk dat ik 8 jaar onder dat motto heb gewerkt. Dagen van 14-16u werken, soms dagen achter elkaar, dan een paar dagen crashen en dan weer ertegen aan. En soms was het rustig, dan was er tijd voor wat ontspanning. Hoe minder structuur hoe blijer ik er van werd. Let wel, geen structuur wil niet zeggen dat ik niet professioneel of georganiseerd was, integendeel. Enkel was er weinig sleur en routine te vinden in mijn leven en zware antireactie op de eerdere 20 jaar.
Mooie jaren, tot er ineens een muur opdoemt. Ik weet het nog goed, ik had 78 dagen na elkaar gewerkt, week & weekends door, bijna continu en was er nog trots op ook.
En plots, plots gaat het niet meer en zegt je lichaam en vooral uw geest: Njet!
Hoe ik daar ben uitgekomen heb ik beschreven in “Claim back your life“.
’t Belangrijkste is dat ik daar ben uitgekomen uit die fysieke en mentale put en vooral een pak wijzer.
Heropbouwen
Stap per stap heb ik elk onderdeel dat in duigen was gevallen door mijn “burn out” opnieuw opgebouwd.
Zelfvertrouwen, zelfrespect, toekomstvisie, motivatie, gezondheid, eigenheid, doseren, mentaal evenwicht, … het was een proces dat wel even zijn tijd heeft genomen. En één van de belangrijkste zaken die me daar bij geholpen hebben is tijd voor mezelf nemen en luisteren naar mezelf.
In mijn drukke en onregelmatige job is het moeilijk om tijd voor mezelf te maken, zeker in combinatie met een gezin, vele interesses en een druk sociaal leven in mijn geval.
Ik was dus op zoek naar een manier om tijd voor mezelf te creëren. Hoe?
Door zaken die mij eigenlijk niet interesseren te schrappen uit mijn leven:
(uitgebreide uitleg in “Claim back your life“. )
Alle tijd na 21u is, op familie en echte vrienden na, niet nuttig besteed en wordt vaak opgeslorpt door TV kijken of wat aanmodderen tot dat je denkt dat het sociaal aanvaard is om te gaan slapen…
De tijd die je voor jezelf neemt moet kwalitatief zijn en moet je rust en/of energie geven. En daarom besloot ik mij dag schema helemaal om te gooien en op te bouwen met hoe ik het graag zou hebben. Los van wat er gangbaar of verwacht is. En redelijk snel ben ik tot een bijna omgekeerd systeem terecht gekomen van wat ik ervoor deed. Mijn kwaliteitsmomenten en “me-time” bevindt zich als eerste op de dag, vroeg in de ochtend. Tussen 9 en 17 werk ik, dan is er wat familie time en mijn avond eindigt rond 9u.
Zo ziet mijn dagschema er 90% van mijn tijd uit (sinds 2 jaar):
5u: Opstaan + Workout 5u30: Koffie buiten 6u: Boek lezen / keuvelen met Liene 7u: kinderen wakker maken 8u: Werken ofwel de met dochter en de fiets naar school 9u: Administratie / voorbereidingen 9u -17u Rest van de dag werken of ontspannen 18u: eten, gezin, ... 19u30: douchen (einde schermtijd voor mezelf) 20u - 20u30: Bed in en lezen. 21u: Shut down & sleep
Deze routine, daar probeer ik echt aan vast te houden. Vaak wordt deze doorbroken door onregelmatige werkuren of onvoorziene omstandigheden en daar moet je flexibel in zijn. Maar eenmaal de werk of sociale activiteiten achter de rug zijn keer ik direct terug naar deze routine. Ze houdt me fit, gezond en in evenwicht. Belangrijk is ook om een zekere vorm van flexibiliteit in te bouwen. Je routine mag geen dwangmatig gedrag worden, dan is elk nut verloren en verval je terug in de categorie routines die opgelegd worden door anderen en energie vreten. Maar vasthouden aan die routine maakt dat ik evenwichtig blijf. Ik kijk er naar uit om zo vroeg op te staan, mijn lichaam in gang te trekken met een goeie work-out. Ik geniet van mijn tas koffie bij de opkomende zon, de fluitende merels of een knetterend vuurtje ophef terras in de winter. De stilte van de ochtend zorgt dat ik me 100% op mijn boek kan concentreren en de gesprekken die ik met Liene heb in de ochtend zijn de steunpilaren van onze relatie, daar bespreken wij alles. Het is niet alleen de routine die mij evenwicht geeft maar de invulling ervan die er de waarde van bepaalt. En ik ervaar die routine als de basis van mijn zijn op dit moment.
Het is bijna ritueel!
De routine kan misschien nog veranderen maar de kwaliteit ervan zal gelijk blijven.
Conclusie
Ik vond het heerlijk om los van de gangbare context te zoeken naar een ritme dat voor mij het meest optimaal is. Eerst los van de andere gewoonten en verplichtingen die je hebt: gezin, werk, partner … Eenmaal je een zicht op hebt hoe jouw dag er optimaal uitziet voor jou, kan je kijken naar hoe je dit inbouwt in het complete geheel van je leven. Dat gaat een beetje met trial en error maar je voelt heel snel aan jezelf wat werkt en wat niet. Eenmal die balans gevonden tussen tijd voor jezelf en je verplichtingen geeft dat een heerlijke rust. Ik begin elke dag met me time. Ik ben de rest van de dag dus niet meer gehaast om tijd voor mezelf te vinden, ik heb die al gehad.
Er zijn twee soorten routines in het leven: De routines die anderen of het systeem jou opleggen, daar moet je zover mogelijk van wegblijven De routines die je jezelf flexibel oplegt, die moet je als heilig beschouwen!
